Tijdens mijn leven heb ik veel lessen geleerd. De allerbelangrijkste tot nu toe: acceptatie. Alles draait uiteindelijk om acceptatie. Het leven nemen zoals het is, inclusief jezelf. De mooie én minder mooie kanten inbegrepen. Dit klinkt misschien als een cliché, maar werkelijke acceptatie gaat aanzienlijk dieper en is veel omvangrijker dan gedacht. 

Soms vind ik het leuk om een inkijkje te geven in een interactie op social media. Zo van: misschien heeft iemand er iets aan of herkent het ook. Met toestemming van Anoniem deel ik ons digitale gesprek.

Op dit moment lees ik het boek Niets is belangrijker van de Amerikaanse spirituele leraar Adyashanti. Ben al jaren fan van zijn boeken (o.a. de topper: Het einde van je wereld) én van zijn benadering omtrent non-dualiteit, meditatie en stilte. Vaak wordt er van meditatie iets heel ingewikkelds gemaakt, terwijl het in essentie buitengewoon eenvoudig is. In het hoofdstuk Bereid zijn om de stilte te ontmoeten laat Adyashanti zien hoe eenvoud en meditatie perfect samengaan.

Heb je even schoon genoeg van verhitte debatten in talkshows, gewelddadige series of zenuwslopende films ? Wil je een avondje verstilling en ontspanning, maar het liefst voor de beeldbuis? 

Esther is bekend met non-dualiteit, heeft o.a. mijn boeken gelezen en komt soms langs voor een sessie. En als ze ergens tegenaan loopt, mag ze me altijd appen. Zo ook vanmorgen...

Het is een mooie lentedag en ik heb zin om naar buiten te gaan. Als een iets te enthousiast kind spring ik in de auto op weg naar een natuurgebied in de buurt. Eenmaal aangekomen stap ik uit de auto en word omhelsd door warme zonnestralen. De door de zon verlichte parkeerplaats biedt een prachtig uitzicht. In de verte zie ik weilanden omringd door water en een stukje bos.

Contactformulier werkt weer na een wekenlange storing. Heb je een mailtje gestuurd en geen antwoord gekregen? Graag opnieuw een berichtje sturen, als je daar nog behoefte aan hebt. We zijn namelijk al het mailverkeer kwijt. Sorry voor het ongemak. 

Is het je wel eens opgevallen dat je juist onrustig wordt, als je probeert rustig te worden?

Een bewolkte zaterdagmiddag. Ik zit heerlijk onderuitgezakt op de bank. Ineens maakt de voordeur een bonkend geluid. Gehuld in een grijze en slobberige trainingsbroek loop ik richting de hal. Ik open de voordeur. Plotseling valt Maarten van Rossem met de deur in huis.

Wanneer we naar een boom kijken zonder teveel inmenging van het denkvermogen en er rechtstreeks naar kijken, kunnen we ontdekken dat de boom iets belichaamt, iets wat wij ook belichamen. Zowel de boom als wij bestaan uit een ruimtelijke stilte.

Non-dualiteit of Advaita is eigenlijk heel eenvoudig. Het draait om één diepgaand besef en dat is ontdekken wat je wezenlijk bent.

Onderstaande mail kwam binnen net toen ik door een aantal mailtjes zat te spitten. Met toestemming plaats ik een deel van de mailcorrespondentie. Een mooie illustratie van waar je tegenaan kan lopen als je je bezighoudt met zelfonderzoek.

Vraag:

Hey Jan,

Ik ben erg veel bezig met advaita. En dan voornamelijk het luisteren naar interviews en satsangs op YouTube. Het gaat allemaal over hetzelfde en ik snap het ook wel, maar ik blijf steeds in het denken terugvallen en het kost mij moeite om continue bewust te blijven (bewust ademhalen, bewust van gedachten, proberen te voelen in plaats van denken) maar nog heel vaak zit ik weer in het denken. Is er een manier om heel de dag bewust te blijven? 

Burn-out coaches, psychologen, hoogleraren en professionals die werkzaam zijn in de gezondheidszorg adviseren steeds vaker om zinloze wandelingen te maken en regelmatig offline te gaan.

Als we naar een rivier kijken, zien we dat er altijd stroming is. Het water stroomt en laat zich zonder enige weerstand leiden. Soms kabbelt de stroom zacht, soms kolkt het water wild en botst het tegen rotsblokken, dan weer is er een zee van openheid. De rivier zelf verzet zich niet tegen die natuurlijke beweging.

Er heerst een serene rust in het bos. Ik zit alleen op een houten bankje. Geen mens te bekennen. Ik houd ervan om alleen te zijn, om even niets te doen en doelloos voor me uit te staren.

‘Verbeter dit, gedraag je zo en doe dat’,
Werken aan jezelf: ben jij dat ook zo zat?

Luister naar de stilte van waaruit de muziek opklinkt.

Er is een vernieuwde derde druk van Nu even stil in aantocht. We hebben de inhoud opnieuw bekeken, gelezen en kwamen tot de conslusie dat we er nog steeds volledig achter staan. Op een paar gecorrigeerde taalfouten na blijft de inhoud ongewijzigd. Wat is er dan wel nieuw?

Een video zegt soms meer dan woorden. De boodschap achter dit filmpje is duidelijk. Richt je blik op iets anders dan (alleen maar) de zwarte vlekken in je leven.

Het overviel me laatst hoe eenvoudig het leven is als ik niks wil. En hoe vrij ik me voel als ik niks wil.

Spiritueel wakker worden begint met de bereidheid om alles te durven zien en voelen. Echt absoluut eerlijk zijn naar jezelf. Een valkuil is je bezig houden met de ander, want dan hoef je niet te kijken en voelen wat er in jou is. Eerlijk zijn naar anderen is, in het kader van spiritueel ontwaken, niet zo relevant. Gum de ander uit en kijk in en naar jezelf.

Zoals het er nu naar uitziet, kom ik dit jaar 3 keer naar Renkum voor een middagje satsang. 

Een golf van stille vreugde stroomt door me heen en dankbaarheid vult mijn hart. Waarom?

Komende zondag is het de Dag van de Stilte. Hoewel ik erg van geluiden houd, kan ik me geen leven zonder stilte voorstellen. Stilte maakt me vrij en kalmeert het denken. Ze heeft een uiterst heilzame werking. De stilte zet je letterlijk stil bij wie je bent en verlicht spanningen in elk gebied van je lijf. Het mooiste wat je kan overkomen is de mogelijkheid om stil te zijn. Dit is dus geen ‘moeten’, maar een mogelijkheid.

Vrijdagavond. Ik loop op een wandelboulevard langs het IJ. Rechts van me zie ik de magische avondhemel gereflecteerd worden in het water. Het linkerdeel van de boulevard bestaat uit een laan met bomen en gras. Ik wandel voorzichtig over het gras, parkeer mijn lichaam op een bankje en staar naar het weidse water. Het geroezemoes in mijn hoofd verstilt. (Column voor De Dag Van De Stilte)