Als we naar een rivier kijken, zien we dat er altijd stroming is. Het water stroomt en laat zich zonder enige weerstand leiden. Soms kabbelt de stroom zacht, soms kolkt het water wild en botst het tegen rotsblokken, dan weer is er een zee van openheid. De rivier zelf verzet zich niet tegen die natuurlijke beweging.

Er heerst een serene rust in het bos. Ik zit alleen op een houten bankje. Geen mens te bekennen. Ik houd ervan om alleen te zijn, om even niets te doen en doelloos voor me uit te staren.

‘Verbeter dit, gedraag je zo en doe dat’,
Werken aan jezelf: ben jij dat ook zo zat?

Luister naar de stilte van waaruit de muziek opklinkt.

Er is een vernieuwde derde druk van Nu even stil in aantocht. We hebben de inhoud opnieuw bekeken, gelezen en kwamen tot de conslusie dat we er nog steeds volledig achter staan. Op een paar gecorrigeerde taalfouten na blijft de inhoud ongewijzigd. Wat is er dan wel nieuw?

Een video zegt soms meer dan woorden. De boodschap achter dit filmpje is duidelijk. Richt je blik op iets anders dan (alleen maar) de zwarte vlekken in je leven.

Het overviel me laatst hoe eenvoudig het leven is als ik niks wil. En hoe vrij ik me voel als ik niks wil.

Spiritueel wakker worden begint met de bereidheid om alles te durven zien en voelen. Echt absoluut eerlijk zijn naar jezelf. Een valkuil is je bezig houden met de ander, want dan hoef je niet te kijken en voelen wat er in jou is. Eerlijk zijn naar anderen is, in het kader van spiritueel ontwaken, niet zo relevant. Gum de ander uit en kijk in en naar jezelf.

Zoals het er nu naar uitziet, kom ik dit jaar 3 keer naar Renkum voor een middagje satsang. 

Een golf van stille vreugde stroomt door me heen en dankbaarheid vult mijn hart. Waarom?

Komende zondag is het de Dag van de Stilte. Hoewel ik erg van geluiden houd, kan ik me geen leven zonder stilte voorstellen. Stilte maakt me vrij en kalmeert het denken. Ze heeft een uiterst heilzame werking. De stilte zet je letterlijk stil bij wie je bent en verlicht spanningen in elk gebied van je lijf. Het mooiste wat je kan overkomen is de mogelijkheid om stil te zijn. Dit is dus geen ‘moeten’, maar een mogelijkheid.

Vrijdagavond. Ik loop op een wandelboulevard langs het IJ. Rechts van me zie ik de magische avondhemel gereflecteerd worden in het water. Het linkerdeel van de boulevard bestaat uit een laan met bomen en gras. Ik wandel voorzichtig over het gras, parkeer mijn lichaam op een bankje en staar naar het weidse water. Het geroezemoes in mijn hoofd verstilt. (Column voor De Dag Van De Stilte)

Volledig leven betekent volledig ademen. Volledig ademen wil zeggen dat de buik ook meedoet. Onrust, stress en onprettige emoties zorgen ervoor dat de ademhaling oppervlakkig wordt en niet verder gaat dan een borstademhaling. 

Wanneer ik buiten loop en iemand roept mijn naam, dan kijk ik zeker om. ‘Hé Jan!’, is al voldoende om mijn lichaam 180 graden te laten draaien. Maar als ik op zoek ga naar ‘Jan’ of ‘ik’, kan ik ‘Jan’ of ‘ik’ niet vinden, hoe paradoxaal het ook klinkt.

Als je op zoek gaat naar stilte probeer je een plek te vinden waar zo min mogelijk geluiden of prikkels zijn. Het lichaam komt tot rust en het geklets in je hoofd verstilt. Dit noem ik: relatieve stilte. Het ervaren van relatieve stilte is al een enorme verschuiving. Dat geeft letterlijk en figuurlijk meer ruimte en rust. 

Absolute stilte is het realiseren dat je die stilte zelf bent. Dan maakt het ook niet meer zoveel uit of er veel of weinig gedachten zijn. Of er geluiden zijn of niet. 

Durf te luisteren naar wat je lichaam aangeeft. Wat de stem in je hoofd of wat anderen ook zeggen, luister naar je lichaam. 

Wanneer er iets gebeurt waardoor je geschokt reageert en van streek raakt, wil dat zeggen dat de realiteit even op je deur klopt. Een reality check. De realiteit raakt een gevoelige snaar. Het wijst een deel in jou aan dat nog onvrij is. Dit is voelbaar als een emotionele schok die soms door je hele lichaam trekt en alle aandacht opeist. Een onverwerkt trauma – vaak uit je kindertijd – komt naar boven. Een niet-doorvoelde ervaring wil nu gezien en gevoeld worden.

Thyme en Rick delen hun kennis en ervaring over non-dualiteit. Non-dualiteit nodigt je uit om naar binnen te kijken en te ontdekken wat wij wezenlijk zijn. Wie of wat zijn we nu echt?

Bij de term verslaving wordt vaak gedacht aan alcohol, drugs, sigaretten, en dergelijke. Maar een verslaving kan ook heel subtiel zijn: smartphone, social media, dwangmatig nadenken, en zelfs spiritueel bezig zijn.

De enige zekerheid is, dat niets zeker is. Niets is een vriend die jou nooit verlaat, niets is er altijd. Richt je aandacht even nergens op en laat je, als het ware, meenemen naar niemandsland. Een land zonder grenzen, zonder mensen en zonder dingen. Een reusachtig uitgestrekte leegte van bewustzijn. Een onbegrensde openheid beschikbaar voor alles.

Glasheldere uiteenzetting over Nu even niets in het tijdschrift Onkruid. Bedankt voor de publicatie!

Na een overheerlijk portie nasi goreng te hebben gegeten komt opeens het idee een ommetje te maken. Patrick neemt zijn camera mee en al wandelend in de prachtige omgeving van Vinkeveen spreken we over non-duale ditjes en datjes: Hoe start een spirituele zoektocht? Waarom is even 'niets-zijn' zo essentieel? De maakbaarheid van het leven, verlichting, ego-aan/ego-uit toestanden, rust, angst en wakker worden. Ook mijn nieuwe boek Nu Even Niets komt even ter sprake.

Misschien nog wel belangrijker is de schitterende natuur op de achtergrond, de rustgevende stilte en het oneindige niets waarin alles plaatsvindt.

Yes, ze is geboren! Mijn nieuwe boek Nu even niets is zojuist verschenen.

Een luie zondag. Ik lig languit op de bank. Met een half oog kijk ik naar de televisie. De beeldbuis toont mij de documentaire The last man on the moon. Tijdens de ruimtemissies van 1969 tot en met 1972 zijn er twaalf mannen op de maan geweest. De laatste was astronaut Eugene Andrew Cernan. In de documentaire zegt hij iets waarvan mijn ogen ineens wijd opengaan. (Column geschreven voor De Dag Van De Stilte)

Uitgeverij AnkhHermes heeft samen met het online platform Inspirerend Leven een notebook uitgebracht: Pluk een roos - lekker klagen en dan loslaten. Als schrijver van Uitgeverij AnkhHermes ben ik gevraagd om een pagina aan te leveren hoe ik aankijk tegen zaniken en zeuren. Hieronder staat mijn stukje.